 |
In het kader van de start van Leeuwarden Culturele Hoofdstad 2018 op vrijdagavond 26 januari 2018, vertelden drie vrouwen ieder drie keer (te beginnen ongeveer op het hele uur) een verhaal in ons kerkgebouw, dat open was van 19.00-22.00 uur. Deze dames waren Giny Bastiaans, Jansjet de Vries en Reina Rodina van der Meer. Dit was een initiatief van toneelgroep Tryater, zoals men kan lezen op de website https://2018verhalen.nl/. Op allerlei plaatsen in onze provincie werden verhalen verteld en dit idee was geïnspireerd op Winterjûnenocht van Waling Dykstra en Tsjibbe Gearts van der Meulen die eind 19de eeuw door de provincie trokken en op winteravonden komische voordrachten hielden. De eerste ronde van de drie verhalen begon rond 7 uur 's avonds, en eindigde iets na 8 uur. In dat eerste uur waren er rond de dertig aanwezigen in de kerk, inclusief de drie dames waarvan de eerste twee verhalen vertelden, en de derde muziek ten gehore bracht. Ieder op haar eigen manier, uiteraard geheel verschillend. Hiernaast een kartonnen Oldehove met de aankondiging van de Culturele Hoofdstad - of Kulturele Haadstêd in het Fries. De verhalen werden alle in het Fries verteld, en ook de liederen waren Fries. Iedereen die belangstelling had was hierbij uitgenodigd, de toegang was gratis. |
Voorin de kerk stond een mooi Ikebana-bloemstukje van Richtje Postma, met een haiku - een toepasselijk gedichtje in een bepaalde vorm, nl. drie regels waarvan de eerste en de laatste vijf lettergrepen hebben, en de middelste zeven.
Oorspronkelijk is dit een Japanse bloemsierkunst en ook een Japanse dichtvorm, maar ook in andere talen kan men een haiku schrijven.
Deze was in het Fries, en luidde:
Eerst kwam Giny Bastiaans, die vele Friese gedichten heeft geschreven, sommige speciaal voor ons dorp, aan het woord.
Zij vertelde over de Tweede Wereldoorlog, waar ze ook al een heel toneelstuk over geschreven had wat resulteerde in It paad nei frijheid wat verleden jaar een heel groot succes werd in ons dorp.
Nu ging haar verhaal over de grote en de kleine oorlog, waarmee ze bedoelde wat de oorlog met de mensen zelf deed, hoe ze die beleefden en welke keuzes ze maakten.
Het accent lag op wat haar eigen vader had meegemaakt, die bij de gevechten op de Grebbeberg was geweest. Hij had het overleefd, maar het had veel met hem gedaan, hij droeg het de rest van zijn leven met zich mee en in het laatst van zijn dagen was hij bang tijdens een hevig zomeronweer, omdat het hem deed denken aan het bombardement op Rotterdam, wat daarna had plaatsgevonden. Giny liet het oorlogsboekje van haar vader zien, wat iedere soldaat in de mobilisatie kreeg. Het bevatte ook een metalen plaatje, dat de soldaten op hun lijf droegen om te kunnen worden geïdentificeerd als ze onverhoopt zouden sneuvelen.
Links: Giny Bastiaans aan het woord, en rechts: het Oorlogszakboekje van haar vader.
Het boekje met binnenin het metalen plaatje
Jansjet de Vries las voor uit haar boek "It is stjerrend wier, heite", waarbij via de beamer plaatjes werden getoond.
Bovenaan soldaten in de Tweede Wereldoorlog, onderaan de Lytse Geast.
Links: Wat is een spiegelei? - Rechts: Straatzanger Jan de Roos in vol ornaat - een "Kunstenaar met grote K", zoals hijzelf zei.
Tenslotte een optreden van Reina Rodina van der Meer als geluidskunstenares, waarbij ze prachtig zong en op de viool speelde terwijl er allerlei geluiden uit een bepaalde omgeving uit de luidspreker klonken.
Ze was in Bangladesh geweest waar vrouwen hun kleren in een rivier wasten en op de stenen uitsloegen, wat een apart geluid gaf.
Reina zong ook een lied waarbij ze zichzelf begeleidde op onze piano.
De bezoekers in de kerk luisterden aandachtig; er waren rond de dertig mensen.
En voor wie er behoefte aan had, was er ook nog koffie of thee.
