Dhr. Zwart vertelt van zijn leven: 50 jaar met handel langs de deuren
50 jaar met handel op pad
De heer Zwart uit Paesens-Moddergat hield een verhaal over zijn ervaringen tijdens een halve eeuw als handelaar langs de deuren.
In zijn jeugd had hij de wind niet mee; zijn ouders hadden een boerderij, maar zelf voelde hij helemaal niets voor het boerenbedrijf.
Na de lagere school ging hij naar de Mulo, maar al in het eerste jaar knapte deze opleiding af want hij werd ziek, had TBC en lag 3 jaar in een tentje op het erf van zijn ouders om te genezen. Nadien wilde hij niet weer terug naar de Mulo, dan zou hij als 17-jarige bij 13-jarigen in de klas zijn beland.
Boerenwerk was echt niets voor hem, dus hij moest iets anders; hij ging met handel langs de streek vanaf december 1951, aanvankelijk alleen kousen en sokken, in combinatie met wat opdrachten voor stomerij Palthe. Dit was een hard bestaan dat in de eerste jaren niet zoveel opleverde, bovendien moest hij fietsen en kon daarbij niet al teveel handel tegelijk meenemen.
Autorijden wilde hij wel leren, maar zijn ogen waren te slecht. Een 20-km autootje bleek een oplossing. Na een aantal jaren werden deze voertuigen echter door de overheid verboden, en hij belandde aanvankelijk weer op de fiets - zijn inmiddels goedlopende handeltje plofte toen inelkaar.
Een betere oplossing werd gevonden in een "regio-rijbewijs", waarmee hij wel in een gewone auto kon rijden binnen een beperkt gebied.
Hij volgde een opleiding over textiel en stoffen, zijn handel bestond vooral uit kleding en ander textiel zoals beddengoed.
Helaas werd hij in 1990 ook nog eens van zijn auto beroofd, die hij later zwaar gehavend en leeggestolen terugvond. Toen was het ook weer "uithuilen en opnieuw beginnen", want hierdoor was hij er heel veel geld bij ingeschoten.
De smeuïge verhalen die hij met veel mimiek vertelde gingen over allerlei avonturen die hij in de handel beleefde. Hij ontmoette zeer veel soorten mensen, van verschillende standen en mentaliteit; vooral huisvrouwen, maar dezen zijn ook bepaald niet allemaal gelijk. En ieder dorp had zijn eigen sfeer. Schiermonnikoog (kortweg "het eiland") was ook een aardig afzetgebied voor zijn waren, daar kwam hij graag, een keer of vier per jaar.
In 2001 stopte hij met zijn handel, en kreeg toen op 't laatst nog een heleboel bestellingen en geschenken van mensen die hem als een graag geziene gast beschouwden, van wie ze in de loop der jaren veel moois hadden kunnen kopen.
Nadien heeft hij zijn verhalen verteld in gezelschappen die deze wel wilden horen. Wij hebben er nu in ieder geval erg van genoten.
Er waren een kleine 20 mensen aanwezig op deze ochtend. Janke van der Meulen herinnerde zich dhr. Zwart nog van toen zij als kind in Ternaard woonde; hij kwam al langs toen zij een jaar of acht was, en haar moeder kocht ook weleens jurken van hem.
Hierbij nog enige foto's van deze gezellige bijeenkomst, die aanvankelijk met de weinig wervende naam van "ouderenochtend" werd aangeduid (en later in Klok en Klepel met "vroege ochtend bijeenkomst" o.i.d.). Toegegeven, op een doordeweekse ochtend zijn nog-niet-gepensioneerden vaak met andere dingen bezig, maar in feite is het een koffieochtend, georganiseerd vanuit de kerk van Tytsjerk, waar iedereen, jong en oud, en kerkgebonden of helemaal niet, welkom is!
| 
| 
| 
|
| 
| 
| 
|
| 
| 
| 
|
| 
| 
| |
| 
|
