Op deze herfstige zondag herdacht onze gemeente de leden, die haar het afgelopen jaar ontvallen waren - zeven mensen die zijn gestorven. De dienst werd geleid door mevr. J. van der Meer-de Jong uit Tytsjerk.
Voor in de kerk was een mooi bloemstuk, dat de Werkgroep Liturgisch Bloemschikken voor deze dienst had gemaakt.
Mensfiguren die een stoet vormen, zoeken troost bij elkaar. Ze lopen als het ware in een landschap van paarse en witte bloemen, rode bessen en groenblijvende struiken. Er liggen witte stenen, met de namen van de overledenen.
De witte stenen verwijzen naar Openbaringen 2 : 17 -
"... en Ik zal hem een witte steen geven en op die steen een nieuwe naam geschreven, welke niemand weet, dan die hem ontvangt."
De paarse bloemen - o.a. lamsoor (Limonium ferulaceum) - symboliseren rouw en ingetogenheid, de witte rozen liefde en zuiverheid, het rood van de Skimmiabessen ook liefde maar tevens lijden. Bessen staan ook voor regeneratie, het leven dat verder gaat, de belofte van een nieuw leven.
De altijd-groene takken en bladeren van o.a. buxus, taxus, klimop (Hedera helix en H. hibernica), Skimmia, grove den, groene en zilverkleurige jeneverbes (Juniperus), en schubconifeer (Thuja) verwijzen naar Gods trouw, naar hoop en opstanding.
De lichtjes bij de witte stenen werden één voor één aangestoken door nabestaanden van de overledenen. In tegenstelling tot vorige gelegenheden, waarbij slechts één persoon naar voren kwam, werden nu hele families uitgenodigd bij deze ceremonie.
Evenals vorige jaren was er één lichtje en ook een (onbeschreven) witte steen extra, die symbool stonden voor de vele doden buiten onze gemeente die we ook herdenken. Hoevelen van ons hebben niet het afgelopen jaar een vriend(in) of familielid moeten verliezen?
Maaike de Vlas (fluit) en Truus de Vries (piano) speelden in deze dienst enige sfeervolle muziekstukjes : Sarabande van Händel, In de hemel is een dans en De heer zal u behoeden. over je gaan en je komen van nu tot in eeuwigheid." (Psalm 121 : 8) |
Op het bloemenplankje stond een kleine schikking met daarin ongeveer dezelfde bloemen en groen als in de grote schikking; hier waren ook nog zilveren Eucalyptustakken bij. Het boeket ging naar onze dominee S. Benedictus, die in deze dienst aanvankelijk zou voorgaan, maar helaas nog niet hersteld is.