SUPERGRAAN !!!

Op zondag 15 oktober was er in onze kerk een speciale dienst, met Kindertheater Simon en Zo.
De dienst begon om 11 uur, en alle kerkbanken waren achterstevoren gezet, zodat wat anders voorin, nu achterin de kerk was.



De gemeente zat dus met het gezicht naar de deur, en men kon daar nu niet naar binnen, dat gebeurde via een zijdeur aan de noordkant. Hiertoe moest men een eind over het pad rond het kerkhof, en de laatste stappen een trapje op om in de kerk te komen - even opletten om niet te struikelen, met name voor oud en heel jong.

       

Voorin - nou ja, achterin dus, bij de gewone ingangsdeur - stond een soort Bedoeïnententje, met een grote zwarte vogel ergens naast het dak. Ds. Van der Boon gaf een korte inleiding en daarna begon de voorstelling, gebaseerd op de Gelijkenis van de zaaier.

  

Een boer kwam uit de tent kruipen, trok zijn klompen aan, zette een Texashoed op en knoopte een boerenzakdoek om zijn hals.
Hij vertelde dat hij Supergraan ging zaaien. Dat riep hij heel luid: "SUPERGRAAN!" De hele gemeente moest het nog een keer even luid herhalen, zodat er met donderend geweld klonk: "SUPERGRAAN !!!" - waarop er prompt een baby ook heel hard begon te huilen, van de schrik. Die werd even naar achteren gedragen door zijn vader, en wat gekalmeerd.

  

De boer had een zakje bij zich waar dat graan in zat - maar hij vertelde er wel bij, dat het om een voorstelling ging - gespeeld dus.
Hij vroeg of er ook één van de kinderen mee wilde doen, en er was wel een jongen die dat wilde.
Die kreeg ook klompen aan en een boerenzakdoek om, en een Texashoed op, net als de grote boer.

  

Een deel van het graan werd gezaaid, maar kwam op de weg terecht - en werd door vogels opgepikt. Vandaar de vogel die naast de tent zat. Het zogenaamde graan was confetti, wat uit de zak op de stenen vloer werd gestrooid.

 
Een tweede zaaisel belandde op harde rotsen, waar de plantjes even wortel schoten en toen hopeloos verdroogden.
Ook dit werd gespeeld door kinderen, die naar voren waren gekomen en uitgedost met groene regencapes waardoor ze wel wat op plantjes leken. Ze werden ook nat, want de boer begoot ze met water uit zijn klomp, dat hij ook een keer de gemeente inslingerde - met weer een huilende baby tot gevolg.

 

Eerst groeit het graan, maar is op de rotsen snel weer vergaan...

 

Ook de derde keer ging het niet goed, want er was onkruid dat de graanplantjes verstikte. Distels, die konden praten - gemaakt van een tuinhandschoen, wat orchideeënflesjes en twee pingpongballetjes voor de ogen - griezelige wezens, die samenspanden om de indringers, de graanplantjes, eronder te krijgen.

 
Twee distelfamilies, de familie Rijkdom en de familie Zorgenmaker, in overleg met elkaar

 
Het arme graanplantje is kansloos tegenover de distels, die alle licht wegnemen, zoals onkruid dat doet